مقدمه: اعتباربخشی یک سیستم هدفمند ارزشیابی خارجی برای بهبود کیفیت، ایمنی و اثربخشی خدمات بیمارستان ها است. سیستم اعتباربخشی بیمارستان های ایران شامل استانداردها، روش و ارزیابان اعتباربخشی در سال 1395 با تغییراتی مواجه شد. هدف این پژوهش ارزشیابی تغییرات سیستم اعتباربخشی بیمارستان های کشور بود. مواد و روش کار: این پژوهش توصیفی و مقطعی با استفاده از یک پرسشنامه معتبر در سال های 1394 و 1396 پس از انجام دور دوم و سوم اعتباربخشی بیمارستان ها با نظرسنجی از مدیران کلیه بیمارستان های استان زنجان انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS Model و روش های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: میانگین رضایت مدیران بیمارستان های استان زنجان از سیستم اعتباربخشی بیمارستانی در دور دوم 27/0± 00/3 و در دور سوم 36/0± 98/2 از 5 امتیاز بود (کاهش 66/0 درصدی). این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود. رضایت مدیران از استانداردهای اعتباربخشی به میزان 8/1 درصد افزایش و از روش اعتباربخشی و اجرای استانداردهای اعتباربخشی در بیمارستان ها به ترتیب 6/11 و 5/8 درصد کاهش یافت. اعمال تغییرات در سیستم اعتباربخشی بیمارستانی ایران در سال 1395 تأثیر چندانی در عملکرد آن از نظر مدیران بیمارستان ها نداشت. مدیران بیمارستان ها در دور دوم اعتباربخشی بیمارستان ها از روش اعتباربخشی بیشترین و از اجرای استانداردهای اعتباربخشی کمترین رضایت را داشتند. آنها در دور سوم، رضایت بیشتری از اثرات اعتباربخشی و رضایت کمتری از اجرای استانداردهای اعتباربخشی داشتند. بحث و نتیجه گیری: رضایت مدیران بیمارستان ها از سیستم اعتباربخشی بیمارستانی در دور سوم نسبت به دور دوم کاهش اندکی یافت. توجه به نظرات مدیران و کارکنان بیمارستان ها در بازنگری و اصلاح سیستم اعتباربخشی بیمارستانی ضروری است.

1اعتباربخشی بیمارستانی در راستای بهبود کیفیت مراقبت های مرتبط با سلامت از اهمیت اساسی برخوردار است. پرستاران به عنوان یکی از مهمترین اعضای تیم سلامت در این فرایند مشارکت فعالانه ای دارند و به عنوان یکی از رئوس اصلی برنامه های ارزشیابی مطرح می باشند. در متون مختلف به طور پراکنده به نقش پرستاران در فرایندهای اعتباربخشی محیط های درمانی اشاره شده است. با توجه به اهمیت نقش کلیدی پرستاران و چالش های متعدد مطرح شده توسط آن ها در انجام وظایف محوله طی فرایندهای اعتباربخشی بیمارستانی، ضروری است تا به صورت متمرکزتری به ابعاد مختلف عملکرد پرستاران در برنامه های ارتقا ء دهنده کیفیت درمان پرداخته شود. انتظار می رود چنین اقداماتی در راستای توجه بیشتر مسئولین مربوطه به مسائل و مشکلات پرستاران موثر واقع شود.

با توجه به اهداف چشم انداز 20 ساله و برنامه های توسعه ای کشور، حرکت به سمت ارتقای کیفیت و تامین ایمنی بیماران و رعایت حقوق آنان از اولویت های اساسی نظام سلامت می باشد. ضرورت رعایت حقوق بیماران تا به حدی است که به عنوان یکی از مهمترین وظایف مراکز ارائه دهنده خدمات سلامت مورد تایید صاحبنظران عرصه ملی و بین المللی می باشد اما چالش اصلی در روش اجرا و شیوه کسب اطمینان از رعایت حقوق مذکور می باشد. مطالعه حاضر با هدف حمایت از حقوق بیماران در مراکز ارائه دهنده خدمات سلامت از طریق تدوین استانداردهای اعتباربخشی حقوق بیمار برای بیمارستان های ایران انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات مدیریت سلامت کاربردی بود. پس از طی مراحل مروری جامع بر استانداردهای اعتباربخشی و منشور حقوق بیمار و تطبیق آنها، تهیه پیش نویس استانداردهای اعتباربخشی حقوق بیمار در ایران، تدوین فرم نظرسنجی بر مبنای آن، نظرسنجی مکاتبه ای طی برگزاری سمپوزیوم های متعدد جهت گروه های مختلف صاحبنظران از سراسر کشور صورت گرفت که با انجام مطالعه پایلوت و نظرسنجی حضوری از صاحبنظران مراکز و دفاتر مرتبط وزارت بهداشت، دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان تهران و بیمارستان های پایلوت، در کارگروه های متعدد ادامه یافت و در نهایت استانداردهای اعتباربخشی حقوق بیمار پس از تطبیق کامل با منشور جامع حقوق بیمار تدوین گردید. حقوق بیمار در استانداردهای اعتباربخشی بیمارستانی ایران در قالب 15 محور کلی و 46 بند استاندارد تنظیم گردید که عناوین محورهای کلی مشتمل بر تعداد بندهای استاندارد ذیل هر یک از محورها، به ترتیب عبارتند از: دریافت اطلاعات (10 بند)، مطلوبیت خدمات سلامت (3 بند)، گروه های آسیب پذیر (1 بند)، بیمار در حال احتضار (2 بند)، محرمانه بودن اطلاعات (2 بند)، حفظ حریم خصوصی (6 بند)، همراه بیمار (1 بند)، پاسخ به نیازهای عبادی و اعتقادی بیمار (1 بند)، آموزش (1 بند)، انتخاب آزادانه و مشارکت (5 بند)، رضایت آگاهانه (5 بند)، نحوه دریافت هزینه خدمات (3 بند)، نظام کارآمد رسیدگی به شکایات (3 بند)، سنجش رضایت بیمار (2 بند) و خط مشی ها و روش های اجرایی (1 بند). لذا تامین حقوق بیماران نیازمند ترویج فرهنگ مناسب و سیستماتیک می باشد، اعتباربخشی به عنوان یک مدل ارزیابی خارجی، با ارائه استانداردهایی که بیمارستان را به سمت استقرار نظام جامع و سیستماتیک مدیریتی و ترویج فرهنگ بیمار محور، ایمن و با کیفیت هدایت می نماید، روش مناسبی است که بهره گیری از آن موجب اطمینان از رعایت حقوق بیماران، تامین ایمنی بیماران و ارتقای مستمر کیفیت خواهد شد.

زمینه و هدف: آمادگی و ایمن بودن بیمارستان ها در هنگام بروز حوادث و بلایا بسیار ضروری است. میزان آمادگی بیمارستان های ایران در مقابله با حوادث و فوریت ها در سطح پایین و متوسط ارزشیابی شده است. عدم وجود استانداردهای جامع بیمارستانی برای آمادگی و مقابله با حوادث و بلایا یکی از دلایل آن است. این پژوهش باهدف تدوین استانداردهای اعتباربخشی بیمارستانی مدیریت خطر حوادث و بلایا انجام شد. روش بررسی: این پژوهش به صورت مرور تطبیقی، در بازه زمانی فروردین 1395 تا شهریور 1395 انجام شد. استانداردهای اعتباربخشی بیمارستانی مدیریت خطر حوادث و بلایا در 11 کشور منتخب شامل آمریکا، کانادا، استرالیا، مالزی، هند، تایلند، مصر، ترکیه، عربستان، دانمارک و ایران استخراج شد و سپس، براساس چرخه مدیریت خطر حوادث و بلایا تدوین و نهایی شدند. از نظرات 22 نفر از متخصصین مدیریت خطر حوادث و بلایا برای سنجش روایی محتوایی استانداردهای پیشنهادی مدیریت خطر حوادث و بلایا استفاده شد. یافته ها: تفاوت زیادی در کمیت و کیفیت استانداردهای اعتباربخشی بیمارستانی مدیریت خطر حوادث و بلایا در کشورهای منتخب وجود داشت. کامل ترین آن ها مربوط به استانداردهای ملی آمریکا (12 استاندارد و 113 سنجه) و سپس، استرالیا و کانادا بود. استانداردهای کشورهای در حال توسعه و ایران جامعیت نداشته و منطبق با اهداف بین المللی نبودند. تعداد 27 استاندارد اعتباربخشی بیمارستانی مدیریت خطر حوادث و بلایا پیشنهاد شد. نتایج آزمون روایی محتوایی آن ها در محدوده قابل قبول بود. نتیجه گیری: استاندارهای اعتباربخشی مدیریت خطر حوادث و بلایا در ایران و کشورهای در حال توسعه نیازمند بازنگری است. استانداردهای جامعی براساس تجارب بین المللی و نظرات متخصصان معرفی شد که قابل استفاده برای توسعه استانداردهای اعتباربخشی بیمارستانی ایران و سایر کشورها است.

زمینه و هدف: اعتباربخشی بیمارستانی "فرایند ارزشیابی نظام مند و تعیین اعتبار بیمارستان توسط یک سازمان مستقل خارجی با استفاده از استانداردهای مطلوب ساختاری، فرایندی و پیامدی" است. اعتباربخشی نقش مهمی در بهبود کیفیت و ایمنی خدمات بیمارستانی دارد. برنامه اعتباربخشی بیمارستانی ایران با چالش هایی مواجه است. این پژوهش با هدف شناسایی چالش های حاکمیتی برنامه اعتباربخشی بیمارستانی ایران و ارایه پیشنهاداتی برای بهبود آن انجام شده است. روش بررسی: این پژوهش کیفی پدیدارشناسی تفسیری با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته در نیمه اول سال 1398 انجام شده است. تعداد 151 نفر از سیاستگذاران، مدیران و کارکنان وزارت بهداشت، دانشگاه های علوم پزشکی، سازمان های بیمه سلامت و بیمارستان ها با رویکرد ارزشیابی چندگانه و به روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. از روش تحلیل موضوعی برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: تعداد 22 چالش حاکمیتی برنامه اعتباربخشی بیمارستانی شناسایی شد که در قالب هفت گروه چالش های مرتبط با ساختار سازمانی، ارتباطات سازمانی، سیاستگذاری، تامین مالی، برنامه ریزی، تولیت و ارزشیابی دسته بندی شدند. عدم استقلال برنامه اعتباربخشی، ساختار سازمانی نامناسب، کمبود منابع، جابجایی سریع مدیران اداره اعتباربخشی، هماهنگی و ارتباطات ضعیف درون و برون سازمانی، دولتی و اجباری بودن برنامه اعتباربخشی، هزینه زیاد اعتباربخشی، برنامه ریزی ضعیف، عدم تامین الزامات و پیش نیازهای اعتباربخشی، دانش ناکافی متولیان اعتباربخشی و عدم ارزشیابی برنامه اعتباربخشی از جمله چالش های حاکمیتی برنامه اعتباربخشی بیمارستانی ایران است. ایجاد استقلال عملکردی از طریق تشکیل شورای سیاستگذاری اعتباربخشی بیمارستانی و کمیته های علمی، اجرایی، اعتراض و ارزشیابی برنامه اعتباربخشی، پایلوت برنامه اعتباربخشی، تامین مالی پایدار برنامه اعتباربخشی، برنامه ریزی دقیق، آموزش آبشاری، دریافت تاییدیه انجمن بین المللی کیفیت بهداشت و درمان و اعلان عمومی نتایج اعتباربخشی از جمله راهکارهای پیشنهادی حل این مشکلات هستند. نتیجه گیری: برنامه اعتباربخشی بیمارستانی ایران در بعد حاکمیتی با چالش ها و مشکلاتی مواجه است. اصلاح ساختار حاکمیتی برنامه اعتباربخشی بیمارستانی ایران می تواند منجر به حصول نتایج مطلوب و تحقق اهداف اعتباربخشی شود.

مقدمه: اعتباربخشی بیمارستانی "فرایند ارزشیابی نظام مند و تعیین اعتبار بیمارستان توسط یک سازمان مستقل حرفه ای با استفاده از استانداردهای مطلوب ساختاری، فرایندی و پیامدی" است. برنامه اعتباربخشی بیمارستانی ایران با چالش هایی مواجه است. این پژوهش با هدف شناسایی چالش های روش ارزشیابی اعتباربخشی بیمارستانی ایران و ارائه پیشنهاداتی برای بهبود آن انجام شده است. مواد و روش کار: این پژوهش کیفی پدیدارشناسی تفسیری با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته در نیمه اول سال 1398 انجام شد. تعداد 151 نفر از سیاستگذاران، مدیران و کارکنان وزارت بهداشت، دانشگاه های علوم پزشکی، سازمان های بیمه سلامت و بیمارستان ها با رویکرد ارزشیابی چندگانه و به روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند. از روش تحلیل موضوعی برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: تعداد 27 چالش و 17 راهکار در قالب پنج بخش شامل زمان اعتباربخشی، روش اعتباربخشی، طول مدت اعتباربخشی، بازخورد و گواهینامه اعتباربخشی شناسایی شدند. نامناسب بودن زمان شروع اعتباربخشی، نداشتن رویکرد یکسان در ارزشیابی، اعمال روش های سلیقه ای، ناکارامد بودن خود ارزیابی و ارزیابی ادواری، عدم ارائه بازخورد مشروح به بیمارستان ها، عدم حمایت از بیمارستان ها، مدت اعتبار غیر منطقی گواهینامه اعتباربخشی و عدم اعلان عمومی نتایج از برخی چالش های مورد نظر بود. برخی راهکارهای حل چالش های مذکور شامل تعیین بازه زمانی مشخص برای اعتباربخشی، اتخاذ رویکرد علمی و بیمار محور ارزشیابی، توسعه دانش و مهارت ارزیابان، استقلال ارزیابان، ارائه بازخورد مشروح، تعیین اعتبار دوساله برای گواهی اعتباربخشی و اعلان عمومی نتایج بود. نتیجه گیری: روش اعتباربخشی بیمارستانی ایران با چالش های متعددی مواجه است. اصلاح روش ارزشیابی اعتباربخشی می تواند اعتبار و قابلیت اعتماد به نتایج اعتباربخشی بیمارستانی ایران را افزایش دهد.

مقدمه: استانداردهای بیمارستانی به دلیل نقش با ارزشی که در نشان دادن عملکرد مورد انتظار و کمک در ارزشیابی فعالیت های بیمارستان دارند، یکی از با ارزش ترین عناصر مفهومی سازمان به شمار می روند. در مجموع نتایج تحق‍یقات انجام شده حاک‍ی از آن است که استانداردهای ب‍یمارستان‍ی وزارت بهداشت به دل‍یل ناکارآمدی در نمایش ضعف ها و کاست‍ی های مراکز درمان‍ی، ن‍یازمند مطالعه و بررس‍ی می باشند. بدین منظور در این پژوهش استانداردهای ب‍یمارستان‍ی وزارت بهداشت با استانداردهای ب‍یمارستان‍ی کم‍یس‍یون مشترک، مقایسه شده است.روش کـار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تطبیقی می باشد که در نیمه اول سال 1385 انجام شده است. جامعه پژوهش عبارت بودند از: استانداردهای بیمارستانی کمیسیون مشترک (216 گزاره) و استانداردهای بیمارستانی مورد عمل وزارت بهداشت (724 سوال، شامل کتابچه الف و ب هرکدام به ترتیب با 227 و 497 سوال). در نهایت 335 سوال مربوط به استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت با 216 گزاره استانداردهای بیمارستانی کمیسیون مشترک، مقایسه شده است. روش گردآوری داده ها استفاده از اطلاعات موجود از طریق اینترنت، پست الکترونیک (استانداردهای بیمارستانی کمیسیون مشترک) و مراجعه به مراجع مربوط (استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت) بود. گردآوری داده ها با استفاده از 6 چک لیست بر مبنای استانداردهای بیمارستانی کمیسیون انجام شده و تحلیل آنها با استفاده از جداول تطبیقی و روش های آمار توصیفی انجام شده است.یافته ها: تطبیق نهایی استانداردهای بیمارستانی مورد عمل وزارت بهداشت با استانداردهای بیمارستانی کمیسیون مشترک (تعداد 335 سوال در مقابل 216 گزاره) نشان داد استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت از مجموع 216 گزاره استانداردهای بیمارستانی کمیسیون مشترک، 79 مورد (36.6%) را به صورت کامل و 39 مورد (18.0%) را به صورت نسبی پوشش داده اند و 98 مورد باقیمانده (4/45%) را اصلا پوشش نداده اند؛ به عبارتی میزان تطابق استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت با استانداردهای بیمارستانی کمیسیون مشترک به قرار زیر بوده است: 36.6% تطابق کامل، 18.0% تطابق نسبی و 45.4% عدم تطابق.نتیجه گیری: تطابق نهایی استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت با استانداردهای بیمارستانی کمیسیون مشترک نشان داد که استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت علی رغم این که از جهت کمیت نسبت به استانداردهای مورد مطالعه کمیسیون مشترک بیشتر بوده اند؛ اما نتوانسته اند حدود 50% آنها را پوشش دهند(45.4%). به عبارتی از مجموع 216 گزاره استانداردهای بیمارستانی کمیسیون مشترک، 98 گزاره آن اصلا مصداقی در استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت نداشته است. این امر نشان می دهد که وزارت بهداشت در تدوین استانداردهای بیمارستانی به بسیاری از موارد مهم مربوط به فرآیند مراقبت بیمار توجه نکرده است از جمله: تداوم مراقبت ها، حقوق بیمار و خانواده، رضایت آگاهانه، ارزیابی بیمار و آموزش بیمار و خانواده.

زمینه رعایت اخلاق حرفه ای جزء جدایی ناپذیر تمامی رشته ها به ویژه علوم بهداشتی است. از این روی، این پژوهش با هدف بررسی رابطه اخلاق حرفه ای کارکنان درمانی و دانش آنان نسبت به اعتباربخشی بیمارستانی انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر کاربردی و از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کارکنان درمانی مراکز آموزشی درمانی شهر رشت به تعداد 850 نفر است. از این تعداد 265 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه است و داده ها به روش معادلات ساختاری (SEM) با نرم افزار Smart Pls3 بررسی شده اند. یافته ها اخلاق حرفه ای به طور مستقیم با ضریب 482/0 با دانش کارکنان به اعتباربخشی بیمارستانی ارتباط مثبت و معناداری دارد. نتیجه گیری با توجه به وجود رابطه معنادار بین اخلاق حرفه ای و دانش کارکنان درمانی، رعایت موازین اخلاق حرفه ای منجر به ارتقاء سطح دانش و آگاهی آنان نسبت به اعتباربخشی بیمارستانی خواهد شد.

مقدمه: اعتباربخشی یک مدل حمایتی و جامع جهت بررسی عملکرد بیمارستان است. پژوهش حاضر مطالعه کیفی با هدف بررسی روش امتیازدهی استانداردهای اعتباربخشی بیمارستانی در ایران انجام گردیده است. روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعه کیفی در سال 96 می باشد. هدف ما مصاحبه با خبرگان در حیطه سیاست گذاری و صاحب نظران اعتباربخشی بیمارستانی در ایران بود. بر این اساس با 25 نفر از خبرگان و ارزیابان اعتباربخشی بیمارستانی مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد. از روش تحلیل چارچوبی برای آنالیز داده های کیفی استفاده شد. یافته ها: در مطالعه حاضر، شش موضوع به عنوان عوامل کلیدی اثرگذار بر روش اعتباربخشی بیمارستانی شناسایی شدند. دسته بندی استانداردها، نمره دهی، وزن دهی، رتبه بندی نمره کلی، نقش ارزیابان، روش ارزیابی بود. در روش فعلی نمره کلی تفاوت بیمارستان ها را مشخص نمی نمود وزن دهی بصورت شفاف مشخص نبود. گام های اجرایی سنجه ها که راهنمای اجرا می باشند نمره دهی شده و مدل تصمیم گیری ارزیابان یکسان نبود و ارزیابی ها اجباری بوده و توسط سازمان مستقل انجام نمی گردید. نتیجه گیری: در حیطه دسته بندی استانداردها و نحوه نمره دهی و وزن دهی درارزیابی اعتباربخشی تغییراتی لازم است. سنجه های الزامی در استانداردهای اعتباربخشی حذف شود. پیش شرط ورود به فرآیند اعتباربخشی کسب مجوزهای لازم قبل از اعتباربخشی خواهد بود. پیشنهاد می گردد از مقیاس لیکرت برای نمره دهی سنجه ها استفاده شود. برای استانداردهای ایمنی بیمار وزن بیشتری در نظر گرفته شود.